Μουρμούρα: Ψαρεύοντας την ζέβρα της θάλασσας με φελλό και τεχνική match waggler fishing!
Του Δημήτρη Σφαλτού
Φωτογραφίες :Δημήτρης Σφαλτός
Η καχυποψία και η πονηριά της μουρμούρας αρκούν για να την κάνουν ένα από τα πιο ιδιαίτερα ψάρια της τεχνικής του φελλού και του match waggler fishing. Σε αυτό το άρθρο θα δούμε τις ιδιαιτερότητες και όλα τα μυστικά για το ψάρεμα της. Πάμε!
Ο τόπος και τα δολώματα
Την μουρμούρα θα την ψάξουμε σε αμμώδεις παραλίες, σε λιμάνια με λάσπη και άμμο, και σε βράχια και μεσαία νερά, που από κάποιο σημείο και μετά ο βυθός γίνεται αμμώδης. Το ψάρι αυτό αρέσκεται να τριγυρίζει και να ψάχνει τροφή σε στιγμές ηρεμίας (χάραμα-σούρουπο-νύχτα) μέσα στην άμμο, σε βυθούς με πολύ αραιά και διάσπαρτα φύκια και σε λάσπη.
Εκεί ψάχνει τα αγαπημένα της σκουλήκια, όστρακα και καρκινοειδή. Τα αγαπημένα της είναι τα αμμοσκούληκα, τα μικρά καραβιδάκια, μαλακά μύδια, γαρίδες, και καβουράκια. Επειδή αρέσκεται ιδιαίτερα στα σκουλήκια, εμείς θα την ψαρέψουμε κατά κόρον με προνύμφες μύγας, ακροβάτη, αμερικάνο, saltarello, κορδέλα, κομμάτι φαραώ, μονοδόλι ή κομμάτι μάνας , τριχιά, μικρή γαρίδα, σωλήνα και μύδι δεμένο με ελαστικό νήμα, και σε μερικά μέρη τρώει καλά σε κομματάκια σαρδέλας. Στους φθινοπωρινούς μήνες ,σε πολλά μέρη ,πιάνονται μεγάλες μουρμούρες χρησιμοποιώντας μαλακό μικρό μύδι.
Ο εξοπλισμός
Η μουρμούρα δεν είναι ψάρι που θα φτάσει σε μεγάλα μεγέθη και δεν έχει δόντια. Μπορούμε να την ψαρέψουμε με τον κλασσικό μας εξοπλισμό, ακόμα και ότι έχουμε σε ποιο light καλάμι, λεπτές μάνες από 0,14-0,18 και παράμαλα 0,10-0,14.
Ιδανικά θεωρούνται τα καλάμια με casting weight έως 20 γραμμάρια. Λεπτή μάνα βυθιζόμενη, fluorocarbon παράμαλο, μακρυκότσανα αγκίστρια τύπου sode, wormer, chinu, σε νούμερα 10-16, και ευαίσθητοι ίσιοι ή bodied φελλοί, είναι τα βασικά παρελκόμενα για το ψάρεμα της. Επειδή στην μουρμούρα δουλεύουμε κυρίως σκουλήκια, συστήνεται το αγκίστρι μας να είναι μικρό και με λεπτό στέλεχος.
Οι συνθήκες για το ψάρεμα της μουρμούρας
Η μουρμούρα για να ψαρευτεί χρειάζεται ήπιες συνθήκες και ιδανικά μετά από σπάσιμο καιρού. Η θολωμένη θάλασσα προσφέρει στη μουρμούρα κάλυψη για να φάει, ενώ τις περισσότερες φορές θα την βρείτε κοντά στην ακτή, στα όρια της πρώτης αποχής.
Εκεί που σκάει το κύμα είναι που ξεθάβονται τα σκουλήκια και οι μικροοργανισμοί που κυνηγάει για να φάει. Από τα καλύτερα σημεία για να ψαρευτεί η μουρμούρα είναι οι βαθιές αμμώδεις παραλίες και τα λιμάνια με άμμο. Για τα λιμάνια έχω παρατηρήσει ότι οι μουρμούρες μπαίνουνε μέσα, όταν εξωτερικά των λιμανιών έχει για ημέρες δυνατό καιρό. Γενικά η μουρμούρα χρειάζεται θολό νερό, ενώ τα καθαρά νερά θα πρέπει να αποφεύγονται.
Εξειδικεύοντας το ψάρεμα της μουρμούρας
Η μουρμούρα θα βρεθεί στα ίδια αμμώδη σημεία με τις τσιπούρες ,τους κέφαλους , και τους σαργούς. Μία μαλάγρα που δημιουργεί νέφος, η οποία περιέχει γάλα, τυρί, krill, μύδι , μείγμα οστρακοειδών, είναι μια καλή επιλογή για να μαζέψουμε το κοπάδι με τις μουρμούρες κοντά μας.
Η χρήση μαλαγρώματος με προνύμφη μύγας , ταυτόχρονα με τη χρήση μικρής ποσότητας μαλάγρας, είναι από τις πιο αποδοτικές τεχνικές.
Ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια είναι αυτό της βυθομέτρησης. Η μουρμούρα τρέφεται αποκλειστικά στον πυθμένα οπότε το δόλωμα μας θα πρέπει να βρίσκεται τουλάχιστον πέντε εκατοστά πάνω από αυτόν.
Υπάρχουν πάρα πολλές περιπτώσεις, όπου η μουρμούρα για να τσιμπήσει, χρειάζεται το δόλωμα απόλυτο πατωτό. Εκεί συστήνεται να βυθομετρούμε ακριβώς στον βυθό, και στη συνέχεια να ανεβάζουμε το στόπερ 10 έως 15 εκατοστά , για να είμαστε σίγουροι ότι το δόλωμα ακουμπάει στον πυθμένα. Άλλη μια τεχνική βυθομέτρησης είναι να βγάλουμε το παράμαλλο, και να βάλουμε τον βυθομετρητή πάνω στην θηλιά της μάνας. Βυθομετρώντας ακριβώς έτσι, έχουμε την εικόνα που βρίσκεται ακριβώς ο βυθός, οπότε στη συνέχεια βγάζουμε τον βυθομετρητή και τοποθετούμε το παράμαλλο μας. Με αυτό τον τρόπο ξέρουμε πάντα ότι το παράμαλλο πάει ψαρεύει ξαπλωτά στον πυθμένα.
Τα δολώματα που δουλεύουνε καλύτερα πατωτά είναι η προνύμφη μύγας , ο ακροβάτης, ο αμερικάνος, το μικρό μονοδόλι και το καραβιδάκι. Ειδικά για την προνύμφη μύγας-bigattino, συστήνεται να αγκιστρώνετε λίγα σκουλήκια (1-3) πολύ επιδερμικά, για να έχει η δολωσιά την μέγιστη κινητικότητα.
Το τσίμπημα της μουρμούρας είναι πολύ πονηρό. Μπορείτε να δείτε πολύ μικρά βουλιαγματάκια στον φελλό, να κινείται πολύ αργά δεξιά αριστερά, και η κεραία να είναι μισοβυθισμένη στο νερό. Γι’ αυτό το λόγο, επιλέγουμε ποιοτικούς φελλούς , με τη μεγαλύτερη ευαισθησία, και ειδικά τύπου straight-bodied waggler.
Όταν με το καλό δούμε αυτές τις κινήσεις στον φελλό μας, κάνουμε ένα γρήγορο κάρφωμα. Τις περισσότερες φορές η μουρμούρα αντιδράει σπασμωδικά, κάνοντας πολύ απότομο τραβήγματα, δίνοντας χαρακτήρα μεγαλύτερο ψαριού. Με συνεχόμενη πίεση στο καλάμι η μουρμούρα θα κουραστεί, και θα έρθει στην απόχη μας.
Το στόμα της πάντως, επειδή είναι σωληνοειδές, με την χρήση αιχμηρών αγκιστριών, δεν είναι εύκολο να απαγκιστρωθεί. Πολλές φορές οι μουρμούρες παίρνουν το δόλωμα βαθιά, και θα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί στην απαγκίστρωση, αν είναι μικρό ψάρι και πρέπει να απελευθερωθεί. Οι μουρμούρες τρώνε γενικά όλες τις ώρες της ημέρας, οι καλύτερες είναι οι πρώτες πρωινές και οι μεσημεριανές. Τον χειμώνα σε βαθιά λιμάνια, οι μουρμούρες τρώνε σε μεγάλα δολώματα ακόμη και τη νύχτα.
Τις περισσότερες φορές θα δείτε πολλά ψάρια μαζεμένα , καθώς από τη φύση της η μουρμούρα είναι κοπαδιαστό ψάρι. Μία πολύ πονηρή συνθήκη για να ψαρέψουμε τις μουρμούρες σε παραλίες με βαθιά νερά, είναι να χρησιμοποιούμε πατωτό δόλωμα σκουλήκι, και να αφήνουμε το δόλωμα να σέρνεται στο βυθό, εκμεταλλευόμενοι τα ήπια ρεύματα. Η αρματωσιά μας συστήνεται να έχει αραιά τοποθετημένα βαρίδια, για να πέφτει αργά το δόλωμα προς τον πυθμένα, και να έχει μέγιστη ευαισθησία.
Επειδή ψαρεύουμε τη μουρμούρα σε ήπιες σχετικά συνθήκες, το τελικό βάρος της αρματωσιάς drop καλό θα είναι να είναι μεταξύ από ένα έως 2 γραμμάρια. Οι μουρμούρες είναι ψάρια που δύσκολο φτάνουν το κιλό. Σεβαστείτε όλες τις μικρές που θα πιάσετε, απαγκιστρώστε τις πάντα με απαγκιστρωτή, και ελευθερώστε τις στη θάλασσα. Να είστε όλοι καλά!
